Ponskaarten en ponskaartapparatuur:
In de 60-er jaren was de ponskaart het meest gebruikte invoermedium voor de computer.
De gebruiker/programmeur leverde aan een balie van het rekencentrum een stapel ponskaarten in.
De ponskaarten bevatten het programma en de te verwerken gegevens.
De uitvoer werd meestal met een grote kettingdrukker afgedrukt.
De turn-around-tijd, vanaf het inleveren van de ponskaarten tot aan het ontvangen van de uitvoer,
kon wel eens 24 uur bedragen.
Als programmeur zorgde je er voor je kaarten extra op syntaxfouten te controleren
alvorens je de kaarten ter verwerking aanbood.
Ponskaarten werden veel gebruikt bij de Algol60-practica op de ICL 1904.
Dit filmpje toont het professioneel gebruik van een ponskaartmachine:
ponskaartponsen
-
Ponskaart (80-koloms):
Op deze ponskaart is met enige moeite nog een FORTRAN-statement te herkennen.
READ(5,1) FSTAP,FSCALE,FTOT
-
Dit boekje van IBM vertelt de historie van de ponskaart.
Saillant detail: In het (onbekende) jaar van verschijnen van dit boekje produceerde (alleen al) de Nederlandse IBM ponskaartenfabiek viereneenhalf miljoen ponskaarten per DAG.
-
Deze IBM-kaartpons-machine uit de 011 serie werd gebruikt in de administratieve automatisering op de zgn. Hollerith kamer waar de
verwerking van ponskaarten plaatsvond.
Soms liep een ponskaart in de apparatuur vast en raakte deze beschadigd.
De kaart werd dan door de operator met behulp van dit apparaat opnieuw geponst.
De pons werd elektrisch aangedreven.
IBM Corp. Serienummer 011 220 50 90; ca. 1940.
Zie ook
dit filmpje over het gebruik van ponskaarten.
-
Deze merkloze kaartponsmachine werd gebruikt in de administratieve automatisering op de zgn. Hollerith kamer waar de
verwerking van ponskaarten plaatsvond. Vermoedelijk van voor 1940.
Soms liep een ponskaart in de apparatuur vast en raakte deze beschadigd.
De kaart werd dan door de operator met behulp van dit apparaat opnieuw geponst.
De pons werd met de hand aangedreven.
.jpg)
Na schoonmaak:
-
Handpons voor control-tape IBM-1403 printer.
De control-tape bevat besturingsopdrachten voor de printer zoals de afmetingen van het papier papier en de gebuikte kettingsoort. Tevens is de (nog ongebruikte) tape te zien.
Zie ook: wikipedia voor een foto van zo'n control-tape.
-
Een patch panel voor het programmeren van een IBM-kaart-machine (IBM 879, ca. 1950).
Voorzijde en een deel van de achterzijde.
.jpg)
.jpg)
Zo'n patchpanel was geplaatst in een printer, of zoals hier in een IBM 548 of 557 vertolker.
Een vertolker leest de gaten in een ponskaart en drukt de overeenstemmende tekst af aan de bovenrand van de kaart.
Voor het programmeren bestonden ontwerpvellen. Hier twee voorbeelden; voor de 088 en voor een 519.
Bij het gebruik van kaarten gebeurde het soms dat er twee identieke kaarten in een pakket kaarten zaten.
Voor het opsporen van een dergelijke fout, werd de kaartlezer geprogrammeerd middels bovenstaand paneel.
De foutieve kaart werd uit de invoerstroom verwijderd.
- Een ponskaartlezer van het fabrikaat Siemens met een zelfgebouwde controller.
Deze ponskaartlezer was bedoeld voor kleine hoeveelheden kaarten.
De besturing is geheel zelfbouw, nog gemaakt op pertinax-printplaten.
De logische schakelingen in de besturing zijn gebaseerd op RTL (Resistor Transistor Logic).
De gaten in de ponskaart worden gedetecteerd met sleepkontakten.
Deze machine is uitgeleend aan de Studieverzamelng EWI .
Voorpaneel controller, zijaanzicht controller, ponskaartlezer.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
-
Daarnaast beschikt het museum over een EAI-ponskaartlezer.
Deze ponskaartlezer is afkomstig van de LR-analoge/digitale computer.
.JPG)
